Rio 2016 – het mooiste schouwtoneel ter wereld. Ikzelf ben een fervente sporter, het maakt je helder in het leven. Dus ja, het zijn hoogdagen. Ik kijk niet alleen naar de live uitzendingen voor de sport op zich maar vooral voor de atleet als persoon. Via de app van Rio2016 op mijn telefoon zijn mijn favorieten geselecteerd en ik volg ze op de voet.
De Olympische Spelen ontdoet iedere sporter van zijn grilletjes, allures, gestes en hoogmoed. Het zet hem of haar bloot en confronteert hem/haar met de naakte waarheid: je was goed genoeg of net niet.
Allemaal hebben ze jarenlang hard gewerkt voor dit moment. Alles hebben ze ervoor gedaan: geen wilde feestjes, dagelijkse trainingen, herstellen van blessures, mentaal zich voorbereiden, alle mogelijke scenario’s bedenken en erop trainen, de tegenstanders bestuderen,… Echt alles, dat staat als een paal boven water.
En dan is er het moment van de waarheid. Ze staan stijf van de zenuwen en zijn zo onzeker dat alle maskers afvallen. Hier zijn ze nu, op hun moment de gloire. Ze krijgen 1 kans, soms bestaat die dan nog maar uit enkele seconden. Alles moet meezitten: hun mentale zijn, hun lichaam, de weersomstandigheden, de tegenstanders. Het moet allemaal in de plooi vallen.
Maar wat als blijkt dat het niet zo is? De paniek en stress is af te lezen op hun gezicht maar het zijn hun ogen die ons vertellen of ze het gaan ombuigen naar winnen of niet. Ze moeten vuur spetteren, het doel geen seconde loslaten. En al wie dat gedaan heeft, toonde een veerkracht om trots op te zijn.
Nafi Thiam wist dat ze haar elleboog niet goed kon gebruiken bij het speerwerpen door haar blessure. Die blik in haar ogen voor de start van haar speerwerpen zei alles. Ze koos voor de korte pijn en gooide alsof haar leven ervan afhangt. Mannekes toch, kippenvel! Ze won goud.
Mo Farah viel in zijn 10.000 meter, er liep zelfs iemand over hem. Maar hij zette zich recht en had die blik in zijn ogen. Gewond aan de schouder vocht hij toch terug. Hij won goud.
Mijn favoriet om te volgen is Evi Van Acker. Zeilen is niet ‘sexy’ genoeg voor Sporza dus zijn we voor het volgen aangewezen op de sociale media, de app van Rio2016 en sms van zeilvrienden. Ik hoor Sporza al protesteren: wij zenden dat wel uit op onze livestream hoor!. Tja, als de livestream al werkt en als die werkt is het enkel de eerste regatta. Dus wij supporters spelen op veilig :-).
Van plaats 2 in de ranking tuimelde ze helemaal naar beneden. Ze had die fletse blik in haar ogen. Geen vechtlust, geen doel, troosteloos. Ik kon het niet begrijpen. Evi geeft niet op. Ze was voor goud gekomen. Ze bleek ernstig ziek te zijn, ze heeft de naweeën van dysenterie, een zware maag- en darminfectie, zo’n 4-tal weken geleden opgelopen door het veelvuldig trainen in het sterk vervuilde water van Guanabara Bay.
Maar als ze zaterdag terug aan de start lag, wist ik het al: vandaag vecht ze terug. Het was te lezen in haar ogen. En ze heeft het gedaan. Ze klom terug naar haar 4e plek en vandaag strijdt ze voor een medaille. Het zal misschien geen goud zijn maar een medaille zal ze hebben. Wedden?
Ondernemen is net hetzelfde als het leven van deze sporters. Je moet durven dromen van de Olympische Spelen en er keihard willen voor werken. Je lichaam en geest gezond houden en verzorgen. Je zal er de vruchten van dragen en je kwalificeren voor het summum in je leven. En als blijkt dat niet alle factoren meezitten, denk aan je doel en geloof. Focus met een sterke blik vooruit en alles geven.
Vanavond zit ik om 18u05 op het puntje van mijn zetel en ik schreeuw haar de hele dag GO TIGER toe want het geloof van je supporters kan dat laatste beetje extra zijn die je net nodig had.
GO TIGER!
W!Scan 
Plaats een reactie